De actie en emotie in sportfotografie
Erik Derycke
Erik Derycke heeft de opkomst van digitale fotografie vanaf het begin meegemaakt. Sinds die tijd is zijn interesse in fotografie gegroeid. Hij volgde een avondopleiding fotografie, naast zijn werk als freelance journalist voor PC Magazine Belgium. Na zijn opleiding combineerde hij het schrijven met fotografie. In 2009 resulteerde dit in het oprichten van fotovakblad Shoot, waar hij jaren met plezier aan werkte. Ook is Erik al enkele jaren jurylid van de CEWE Photo Challenge.
Sportfotografie ingerold
Het allerliefste praktiseer ik sportfotografie. Mijn liefde daarvoor is zo´n elf jaar geleden ontstaan, toen de zoon van een vriend aan mij vroeg of ik foto´s van hem wilde maken op de skatebaan. Zelf heb ik nog nooit op een skateboard gestaan en ik ben ook niet meer van plan om dat te doen. Ik vond het echt leuk om te fotograferen op het skatepark. Je moet heel goed opletten. Als je de foto een seconde te vroeg of te laat schiet, dan mis je de actie van het moment. Met sportfotografie is het de kunst om timing te combineren met je voorspelling van wat er gaat gebeuren. Toen ik de foto´s, die ik op de skatebaan had gemaakt, liet zien aan anderen, werd ik al snel gevraagd of ik ook eens foto´s wilde maken bij andere sporten. Zo kwam ik in aanraking met rugby en longboarden en ben ik al vrij snel de sportfotografie ingerold.
Veelzijdigheid van rugby
Ongeacht welke sport je fotografeert: timing is het allerbelangrijkste. Meestal fotografeer ik rugby, omdat dit een zeer veelzijdige sport is. Het ene moment vechten de spelers om een paar vierkante meter en het volgende moment start iemand een sprint van 50 meter om een try te maken. Je moet iedere seconde geconcentreerd blijven om de actie te volgen.
Ik volg al jaren een paar vaste rugbyploegen. Door dezelfde ploegen langere tijd te volgen, leer ik de spelers en uiteindelijk ook hun tactieken kennen. Daardoor anticipeer ik sneller op acties en kan ik beter voorspellen wat er gaat gebeuren. Als ik denk: ze gaan dit proberen met deze actie vanuit dat dode spelmoment, dan ga ik er speciaal voor zitten. Dat gaat me beter af in de loop van het sportseizoen. Ieder jaar vinden er verschuivingen plaats in een team. Iedereen moet dan weer even aan elkaar wennen, waardoor acties minder voorspelbaar zijn. Ik vind rugby zo’n mooie sport dat ik, als het moet, wel van zaterdagochtend tot zondagavond kan fotograferen langs het veld.
Van actie tot emotie
Met het maken van foto’s bij teamsporten is het belangrijk om ieders persoonlijke waarde terug te laten keren. Het is gemakkelijk om je focus op de aanvallers te houden en hun acties vast te leggen, maar daarmee doe je de verdedigers tekort. Daarom probeer ik een diversiteit aan foto’s te maken van alle spelers op het veld, variërend van actie tot emotie. De aanvallers vinden het leuk als ik hun try vastleg, waar de verdedigers het waarderen als hun correcte verdedigende snoekduik in beeld komt. Na het eindsignaal komen ook veel emoties vrij, variërend van vreugde tot teleurstelling. Het in beeld brengen van die pure emoties vind ik geweldig.
Op hoge snelheid
Doordat ik de skatesport veelvuldig fotografeerde, kwam ik ook in aanraking met de extremere variant: downhill longboarden. In deze sport draait het niet om het uitvoeren van trucjes, maar gaat het om pure snelheid. Deze skaters halen snelheden van 80 tot 100 km/u op hun longboards, dat is echt spectaculair. In België en Nederland kom je niet snel in aanraking met deze sport, omdat het landschap daar niet geschikt voor is. Vandaar ook dat ik komende zomer een paar weken naar de Alpen in Frankrijk ga, naar ‘Camp Woodwings’. Dit is een longboardkamp voor jong en oud, waarbij enkele steile wegen worden afgezet en er geoefend en geracet wordt.
Tijdens dit kamp loop ik rond om foto’s te maken. Je moet je voorstellen dat de skaters op dat houten plankje staan met enkel een helm-, knie- en elleboogbeschermers tegen een val. Als een longboarder de controle verliest en met hoge snelheid onderuit gaat, reken er dan maar op dat hij dat voelt. Spectaculaire valpartijen heb ik dan ook zeker vastgelegd, maar erger dan een botbreuk is het nooit geweest. Zodra een longboarder valt, rolt hij meestal gewoon een paar meter door en stapt vervolgens weer op om opnieuw snelheid te maken. Het perfecte plaatje in deze sport bestaat uit het vastleggen van de adrenaline in de ogen, terwijl ik tegelijkertijd de snelheid probeer te bevriezen. Zo lijkt het alsof het longboard stilstaat tegen een bewegende achtergrond.
Heb jij ook je favoriete sport prachtig vastgelegd op beeld en zou je die foto graag groot aan de wand willen? Of wil je de foto bijvoorbeeld cadeau doen aan de lokale sportclub? Kijk dan eens naar de opties voor wandderocaties bij CEWE.
Samenvatting
Erik is als freelance journalist het schrijven gaan combineren met fotografie. Per toeval is hij in aanraking gekomen met sportfotografie. Sindsdien werd hij steeds vaker door andere sporters gevraagd om hen te fotograferen. Tegenwoordig focust Erik zich voornamelijk op rugby en downhill longboarden. Het geeft Erik een kick als hij een mooie actie of pure emotie van de sportbeoefenaar weet vast te leggen.