Door Dede van Raaij

Het winnen van een fotowedstrijd was niet iets wat ik, iemand die nog nooit een fotografiecursus heeft gevolgd, had verwacht. Het jaar 2021 gaf me een enorme verrassing met het winnen van de CEWE Photo Challenge 2020. Een van de fantastische prijzen die ik kreeg: drie nachten in Kasteel Sterkenburg te Driebergen.

Warm onthaal

Was dat alles? Nee! CEWE bleef me op hun eigen manier verrassen. Ze hadden ze indrukwekkende plannen voor ons gemaakt tijdens ons verblijf in Driebergen: een wandeling met een schaapherder in het Hydepark in Doorn en een korte ‘fotografiecursus’ met een ervaren fotograaf. Mijn hart maakte sprongetjes; deze korte vakantie zou zo leuk zijn! We besloten om deze vakantie in augustus te nemen, in de laatste week van de schoolvakantie. Mijn hart klopte hard toen ik de toren van het kasteel vanuit de verte zag. Een minuut of twee later waren we daar, het kasteel stond hoog voor ons, omringd door een bos bomen waardoor het leek alsof je in het midden van nergens stond. We werden hartelijk ontvangen door een van de eigenaren van het kasteel, een zeer bescheiden Alex, en zijn puppy, Paprika Chips de derde. Ananda, mijn dochter, werd echt super blij toen Paprika gewoon recht in haar armen sprong. Alex nam ons mee naar onze kamer, de zogenaamde Schilpad Kamer. Een enorm mooie kamer met grote ramen en een hoog plafond. Alex vertelde ons een stukje geschiedenis over zijn voorouders. Later die dag ontmoetten we de beheerder van het kasteel, Joris. Wat een vriendelijke man is dat! Zijn glimlach verscheen meestal als hij sprak. En dan heb ik nog niet eens verteld over de rondlopende kippen, de haan (die elke avond de kasteelbrug beklom) en de vriendelijke honden.

Genieten in Kasteel Sterkenburg

Kasteel Sterkenburg is een prachtig 800 jaar oud gebouw. Onze kamer bevond zich op de tweede verdieping en het uitzicht vanuit een van de ramen was een boom met een ooievaarsnest, met twee ooievaars erop. We mochten ook de andere mooie kamers bekijken die het kasteel bood en gingen naar de toren om het adembenemende uitzicht te zien. Die avond slenterden we met Paprika door het kasteeltuin en zagen een klein ‘meertje’ met een aangemeerde houten boot. Het zag er zo betoverend uit. Vanaf de appelboomgaard waar we door liepen, kon ik het licht van de zon zien die helaas al bijna weg was. We waren helaas te laat voor mooie foto’s. De nachtwezens waren begonnen ons te laten weten dat ze er waren door geluiden te maken. Ik wist dat ik nog een dag op het juiste moment terug moest komen voor de zonsondergang met mijn dochter en om een korte fotoshoot met haar te doen.


Op de tweede dag gingen we, na een heerlijk ontbijt met producten die grotendeels van het kasteelterrein kwamen, op weg naar Hydepark. Hier ontmoetten we Daniel, de schaapherder. Toen Marius van CEWE me over dit plan vertelde, dacht ik dat dit vooral leuk zou zijn voor mijn dochter, maar ik had het helemaal mis. Ook ik heb het fantastisch gehad. Daniƫl kwam met zijn hond Mats en een stel Drentse heideschapen (die al in Hydepark waren). We hebben enorm veel geleerd over het Drentse heideschaap, een super mooie schaap. Denk aan de geschiedenis van de schaapherders en schaapherder-honden. En ik moet eerlijk zeggen, Daniel is een van mijn favoriete mensen ter wereld geworden. Hij is zo vriendelijk, bruisend, vrolijk, heeft een positieve houding en is lief voor zijn schapen en honden. Helaas was een van zijn (eerste) schapen,Popkje, erg ziek (later die dag heeft de dierenarts hem moeten laten inslapen). Ik had het geluk om hem met haar te fotograferen als mooi aandenken.


Diezelfde dag hadden we na het eten afgesproken met Marisa, een fotografe die in Amersfoort woont. Ik had niet verwacht dat ik veel plezier zou hebben, want die avond was het zo somber en winderig. Ik had het weer mis. Marisa, met haar adembenemende glimlach en opgewekte persoonlijkheid bracht ons naar een andere plek, waar het voelde alsof de zon scheen (helaas alleen voelde, de zon verstopte zich nog steeds). Onze tijd was goed besteed met veel gelach en plezier. Ze deed ook een fotoshoot van ons gezin. Was dat niet geweldig? Amersfoort zelf heeft zo’n andere uitstraling dan de meeste steden in Nederland waar ik geweest ben. De deuren en ramen van de huizen trokken me het meest aan. Ik had het gevoel alsof ik me in de 18e eeuw bevond.


De derde avond zorgde ik ervoor dat ik op tijd bij de appelboomgaard van het kasteel was, voor de zonsondergang. Paprika ging dit keer niet mee, want hij had de shoot kunnen verpesten, daar ben ik zeker van. De zonsondergang bleek een van de beste zonsondergangen te zijn die ik ooit had gezien. Bovendien werkte mijn dochter verrassend goed mee tijdens de (korte) shoot, en ik vond het resultaat geweldig!

En toen brak de volgende dag aan. Het kasteel verlaten was wel het laatste wat ik wilde doen. Het begon al als thuis te voelen en het was alsof we de mensen, Daniel en Marisa, al zo lang kenden. Ik heb geen idee hoe CEWE deze geweldige mensen heeft gevonden. Ik zou zeggen dat deze korte vakantie inderdaad een van de beste is die ik ooit heb gehad. Ik kan niet met de juiste woorden uitdrukken hoe gezegend en dankbaar ik ben dit te hebben mogen meemaken. Vriendelijk bedankt, CEWE, uit de grond van mijn hart. Dit waren zeker de beste prijzen die ik ooit heb gewonnen!