Leonie Zuijdervliet is hobbyfotograaf en won de achtste prijs met haar deelname aan de CEWE Photo Awards van 2016. Een behoorlijke prestatie, gezien het aantal inzendingen dat CEWE mocht ontvangen (2.200). De jury oordeelde dat Leonie een ‘cliché tafereel’ toch spannend had weten te maken. In dit blog vertelt ze meer over haar liefde voor fotografie.
Vakantiefoto’s
Ze maakte haar eerste foto’s toen ze een jaar of veertien was. Leonie ging samen met haar vriendinnen op vakantie en had net een fotocamera gekregen. Een fotocamera was iets bijzonders in die tijd en de vriendinnen van Leonie fungeerden dan ook gewillig als model, terwijl Leonie er op los knipte met haar toestel. “Wat een heerlijkheid om mensen te fotograferen en te vangen in hun gewone doen”, vertelt Leonie. “Eenmaal thuis moesten de foto’s natuurlijk ontwikkeld worden, maar toen bleek dat er helemaal geen rolletje in de camera had gezeten. Er was van de vakantie geen enkele échte foto was gemaakt.” Toch hadden de fotosessies iets in Leonie aangewakkerd en staat deze ‘mislukte’ fotosessie sindsdien symbool voor het begin van haar hobby.
Interesse in mensen
Hoewel ze fotograferen altijd erg leuk vond, ging Leonie er serieus mee aan de slag toen ze stopte met werken. Ze vertelt: “Ik ging eerst als vrijwilliger werken in de thuiszorg, bij dementerende ouderen, en later in een hospice. Zodoende kreeg ik toegang tot een omgeving waar veel verhalen worden verteld over het verleden en waar herinneringen aan vroeger veelvuldig worden opgehaald.” In deze omgeving zat Leonie helemaal op haar plek. Hier kon ze zich nuttig maken.
Het was ook in deze omgeving dat Leonie van iemand haar eerste fotoserie mocht maken. “Een van de demente cliënten was een Zeeuwse vrouw in klederdracht. Haar kleindochter, die in Amsterdam studeerde, wilde graag foto’s van haar oma in deze klederdracht. Het was mijn eerste documentaireserie en ik vond het geweldig.” De foto’s werden prachtig en Leonie ontdekte dat – van alle soorten fotografie – documentaire fotografie toch écht wel haar specialiteit is. “Ik vind het mooi om een verhaal te vertellen met mijn foto’s. Als je mensen fotografeert op de manier zoals ik dat doe, dan gaat het om onderwerpen waar je integer mee moet omgaan; je kunt niet zomaar alles fotograferen. Het op een respectvolle manier vastleggen van de verhalen van mensen, dat vind ik mooi.”
Toen de Stichting Welzijn Middelburg een fotowedstrijd organiseerde rondom het thema ‘vrijwilliger in beeld’, nam Leonie dan ook met enige schroom deel. Haar ingezonden foto was namelijk genomen in het hospice; in veel opzichten een gevoelige omgeving. Het werd de eerste foto waarvoor Leonie een prijs in ontvangst mocht nemen.
Selfmade fotografe
Leonie heeft sindsdien al diverse prijzen gewonnen door mee te doen aan fotowedstrijden. Zo won ze meerdere prijzen bij de Zeeuwse fotosalon, ontving ze de eerste prijs bij een wedstrijd van Lynx, dat ‘bewogen fotografen’ heet en werd ze achtste bij de CEWE Photo Awards. Op de vraag hoe ze zo goed is geworden, antwoordt Leonie: “Fotograferen is echt mijn hobby en ik ben dan ook mateloos geïnteresseerd in alles wat met fotografie te maken heeft. Ik heb vooral geleerd door te doen, door veel over fotografie te lezen en door deel te nemen aan een aantal fotocursussen. Ook kijk ik natuurlijk veel naar documentaire foto’s van andere fotografen. Ik kijk dan naar hoe ze hebben gefotografeerd, naar de compositie en het licht, en probeer dat een volgende keer zelf ook voor elkaar te krijgen. Verder leer ik heel veel van Volker Haas, een Duitse vriend. Hij is een fantastisch goede fotograaf die dezelfde interesse in mensen heeft als ik. Hij heeft een heel andere stijl dan ik, maar maakt evengoed prachtige foto’s. Van hem leer ik veel over de technische aspecten van fotograferen. Bovendien heeft hij een geweldig visueel inzicht.”
Blijven leren
Hoewel ze al veel prijzen heeft gewonnen, blijft Leonie leren: het is de kunst om de werkelijkheid om je heen vast te leggen vanuit een geheel eigen invalshoek. “Tegenwoordig probeer ik wat kunstzinnigere foto’s te maken. Zo wil ik voor mijn deelname aan de Fotosalon van dit jaar iets maken dat voldoet aan de eisen van de wedstrijd, maar toch anders is dan je zou verwachten. Niet het geijkte pad, maar iets creatiefs.” Of we bij CEWE volgend jaar ook weer een foto van Leonie kunnen verwachten voor de CEWE Photo Awards, is nog even afwachten. “Ik vind dat je alleen mee moet doen als je écht iets bijzonders hebt. Als er tegen die tijd iets in mijn portfolio zit dat past bij het thema of ik heb een goed idee voor een foto, dan doe ik wellicht wel mee.”
Fotoboeken voor de kleinkinderen
Naast het maken van foto’s, vindt Leonie het ook heerlijk om fotoboeken te ontwerpen. Zo maakt ze ieder jaar voor de verjaardag van elk van haar kleinkinderen een CEWE Fotoboek. Daarin komt dan een selectie van haar foto’s van dat kleinkind over het afgelopen jaar. Ze legt op die manier een belangrijk deel van hun leven vast; voor haar oudste kleindochter alweer in de 12e editie. “Misschien vinden ze het nu nog niet zo leuk om te bekijken, maar ik maak het dan ook vooral voor later. Ik denk dat het geweldig is als mijn kleinkinderen later zoveel foto’s van hun jeugd kunnen terugzien.”
De nieuwe uitdaging
Leonie’s belangrijkste uitdaging voor de toekomst is het ontwikkelen van een documentair fotoboek over het leven van haar beide ouders. In de loop der jaren nam Leonie enkele honderden foto’s van hen. Deze foto’s geven een gedetailleerd beeld van hun leven van alledag en de intieme momenten. Zo bewijst fotografie zijn kostbare kracht: vastgelegd, om niet te vergeten.